‘De toekomst van Vlaanderen ligt niet in het vormen van een eigen staat. Die komt twee eeuwen te laat’

‘De toekomst van Vlaanderen ligt niet in het vormen van een eigen staat. Die komt twee eeuwen te laat,’ vindt minister van Staat Mark Eyskens. ‘De toekomst van Vlaanderen ligt in het versterken van een taalkundige gemeenschap met Nederland.’

De ijver voor het Vlaams, als een taal die verschilt van het standaard Nederlands, heeft natuurlijk iets aandoenlijks: de verdediging van het eigen nest met zijn eigen, herkenbare warmte, ook vanuit mond en keel. Laat het establishment maar beweren dat ‘de wereld ons dorp’ is geworden. Het tegenovergestelde is natuurlijk waar: ‘ons dorp is nog steeds onze wereld’. Eigen volk eerst, wat we zelf doen, doen we beter, liefst niet te veel buitenlandse invloeden en talen, laat staan buitenlanders die onze eigen beschaving, zo moeizaam opgetrokken rond de kerktoren, belagen en verbasteren. Multiculturaliteit is immers een variante van Ebola.

‘Leve het economisch en cultureel protectionisme’

Al deze houdingen zijn perfect psychologisch verklaarbaar en hebben te maken met het oestercomplex, waarbij de oester haar schelp sluit als zij een vreemde en dus vervreemdende bedreiging voelt. Voeg daaraan toe het complex van de grotbewoner en je zit in het meest huiselijke nationalisme, de vendelzwaaiende vereniging van al diegenen die op wandelafstand van elkaar geboren en getogen zijn. Met als toetje een tussentaaltje. Zo worden we natuurlijk een tussenlandje, schattig gelegen tussen de Schelde en de Dijle. Wat een hart verheffend perspectief als bekroning van 150 jaar Vlaamse beweging! August Vermeylen zei dat wij Vlamingen moeten zijn om Europeanen te worden. Foei! We moeten terug de Belgische frank invoeren als triomf van het neoflamingantisme – zo bleek uit een enquête bij jonge Vlamingen – wachtend op de dageraad dat het een Vlaamse frank zal worden.

Dat is de boodschap. Uiterst links wil de goederen en diensten uit het buitenland buiten houden; uiterst rechts wil de mensen uit het buitenland ginder houden. Même combat. Contraria complementa sunt. Leve het economisch en cultureel protectionisme. En dat alles meesmuilend verteld in ons eigen Vloms taaltje dat zich eindelijk durft af te zetten tegen wat die pretentieuze Hollanders boven de Moerdijk al eeuwen brabbelen.

‘Er bestaat maar één ras, namelijk de mensheid’

Mag het ook wat ernstiger? Het debat over een eigen Vlaamse taal heeft, veel meer dan een culturele, vooral een politieke betekenis. Het standaard Nederlands, ondanks bepaalde accentverschillen, wordt in Europa potentieel gesproken door 23 miljoen mensen. Daardoor is het Nederlands, althans statistisch, een middelgrote taal, die zich op de zesde plaats bevindt in het rijtje van 23 officiële Europese talen. Die waarheid zou ook een doorslaggevend argument moeten zijn, meer bepaald voor Franstaligen in België, om Nederlands te leren. En er zijn ook veel meer Franstaligen die dat echt doen, meer bepaald bij de politici. Maar als die mensen van goede wil dan uiteindelijk, met wat inspanning, standaard Nederlands hebben geleerd, komen zij tot de verbijsterende constatering dat die taal in hun omgang met de meeste Vlamingen niet eens of nauwelijks wordt gesproken. Het is trouwens typisch dat Franstaligen vooral in de media op een wat neerbuigende wijze al maar door te praten over ‘le flamand’, met de bijbedoeling de taal in Vlaanderen gesproken af te schilderen als een soort dialect.

De toekomst van Vlaanderen ligt niet in het vormen van een eigen staat. Die komt twee eeuwen te laat en heeft vandaag geen zin meer, nu blijkt dat nationale staatsgrenzen steeds meer verdampen. Het is voor ons heil dat we allemaal in Europa onder Europese voogdij zijn geplaatst, wat Marine Le Pen and Mr Nigel Farage daarover ook mogen denken.

De toekomst van Vlaanderen ligt in het versterken van een zo intens mogelijke culturele en taalkundige gemeenschap met Nederland ten einde daardoor respect af te dwingen en aan invloed te winnen. Met de bedoeling om, vanuit deze culturele fundering, de jonge generatie de smaak te geven voor ‘grenzeloze’ solidariteit, verdraagzaamheid, openheid van geest. Want er bestaat maar één ras, namelijk de mensheid.