‘Een land krijgt de migranten die het verdient’

‘Hebben onze politici zich al de vraag gesteld waarom de Belgische Turken massaal op Erdogan gestemd hebben’, vraagt Koen De Mesmaeker van IN-Gent vzw.

75% van de Belgische Turken stemden ja in het referendum dat Erdogan meer bevoegdheden moet geven. Een gegeven dat bij de ‘eigen’ publieke opinie tot verontwaardiging leidt en een luide roep doet weerklinken vanuit politieke hoek voor maatregelen. Afschaffen die dubbele nationaliteit.

En al moet dit cijfer genuanceerd worden want slechts 59% van de stemgerechtigde Turken brachten hun stem uit, waardoor uiteindelijk een minderheid van 45% een duidelijke ja stem uitbracht, toch duidt de uitslag op een malaise. Maar hebben onze verlichte politici zich reeds de vraag gesteld waarom de Turken toch massaal op Erdogan gestemd hebben? En waarom net de Belgische Turken koploper zijn?

Vermoedt niemand een verband met de socio-economische situatie van personen met een migratieachtergrond als oorzaak van deze keuze? Jarenlang was België koploper binnen de OESO-landen wat betreft werkloosheid bij migranten? Alleen de laatste jaren werd België ingehaald door Spanje en Griekenland, waar de werkloosheid -in alle leeftijdscategorieën- hoge toppen scheert.

Personen met een migratieachtergrond zijn in België al decennia het mikpunt van populisme, waarbij politieke partijen steeds meer de onderbuik van de Vlaming vertolken.

Dat migranten zich hier niet bepaald welkom voelen is een understatement. Het permanent gebash op hun cultuur, religie en zogenaamd antisociale attitudes maakt van hen letterlijk en figuurlijk tweederangsburgers. Aangevuld met het lauwe, bijna onbestaande, antidiscriminatiebeleid van de Belgische overheden versterkt de perceptie, of is het realiteit, dat ‘ze’ er niet bij horen. Geen welkome nieuwe Vlamingen of Belgen maar wat dan wel? Wat is de identiteit van mensen die uitgespuwd worden door een groot deel van de ontvangende samenleving?

Onze Turkse landgenoten blijken deze in grote getale gevonden te hebben in hun Turkse identiteit, in een populistische leider die appelleert aan de minder gefortuneerden en achtergestelden in Turkije. Een gegeven waarin veel Turken zich in ons land herkennen: hoge werkloosheid, discriminatie op de huurmarkt en arbeidsmarkt en weinig belangstelling vanuit de overheden om actief op te treden tegen uitsluiting. Terecht kwam Erdogan aanvankelijk op tegen de corruptie in Turkije die een kleine elite bevoordeelde. Hij werd daarin gesteund door de armsten in de samenleving en bood hen perspectief. De machtswellust en dictatoriale trekjes nemen ze er graag bij.

Gevoel van solidariteit

Door hun ja-stem geven de Belgische Turken uiting aan hun gevoel van solidariteit met de arme, voornamelijk binnenlandse bevolking in Turkije, maar steken ze ook een middelvinger op naar de behandeling als tweederangsburgers die ze hier krijgen. Meer repressie of het afnemen van de dubbele nationaliteit zal hier geen oplossing voor bieden. Een actief beleid dat alle burgers, met of zonder migratieachtergond, een toekomst geeft in de samenleving zal het respect voor democratie wel ondersteunen. Met het agentschap Integratie en Inburgering Gent bouwen we daaraan door te werken aan een juiste beeldvorming én met praktijktesten op de huurmarkt. De kiezer heeft altijd gelijk, zelfs als hij geen gelijk heeft.

Koen De Mesmaeker

Algemeen directeur van IN-Gent vzw. IN-Gent voert het Vlaamse inburgerings- en integratiebeleid uit.