‘Helaas blijkt de invulling van het concept ‘objectiviteit’ door de jager niet te stroken met de mijne’

Het is niet voor het eerst, maar de voorbije week kon een jager het weer niet laten om bij de uitgever van Knack zijn beklag te doen over redacteur Dirk Draulans.

De voorbije week was niet de meest florissante uit mijn bestaan, maar gelukkig kun je op moeilijke momenten altijd op jagers rekenen voor wat animositeit en hilariteit. Een jager maakte namelijk dankbaar gebruik van toevallige contacten met medewerkers van Roularta (de groep die onder meer Knack uitgeeft) om in een ‘vertrouwelijk bericht gericht aan de directie’ zijn beklag te doen over ‘Dhr Dirk Draulans, die als redacteur en journalist op zijn minst objectiviteit aan de dag zou mogen leggen’.

Ik ben het uiteraard volmondig eens met die stelling, maar helaas blijkt de invulling van het concept ‘objectiviteit’ door de jager niet te stroken met de mijne. Zijn woorden over mij: ‘Hij gebruikt en misbruikt het medium (naast TV en Radio waar hij telkens maar gevraagd wordt) voor zijn persoonlijke vendatta tegen de jagers.’ Dat ‘vendatta’ staat zo in de tekst, die wemelt van de taalfouten. Het is te hopen dat de man beter schiet dan schrijft, anders gaat hij veel beesten zwaar doen afzien.

Zijn probleem is vooral beeldvorming rond de jacht: ‘Nu zijn er over dit thema voor- en tegenstanders, dit zal altijd blijven. En als volwassen mensen daarover debatteren moet kunnen. Maar er zijn vooral heel veel mensen die absoluut niet weten waar het over gaat. De moderne stadsmens is zo verwijderd van de Natuur, dat zij slikken wat hen op TV en in boekjes voorgeschoteld wordt.’ Ik misleid dus de publieke opinie met de stelling die ik al sinds mijn studentenjaren verkondig, dat jagers niet de grote natuurbeschermers zijn die ze pretenderen te zijn, maar lui die in de eerste plaats dieren dood willen schieten, anders zouden ze een verrekijker dragen en geen geweer. De échte natuurbeschermers zitten in verenigingen als Natuurpunt.

De jager had het ook over een debat in Gent dat hij had bijgewoond, waar ik het standpunt van de échte natuurbeschermer verdedigde. Zijn analyse daarvan: ‘Wij hadden er als jagers een positief discours op de aangereikte discussiepunten. Dhr Draulans kon enkel karikaturale voorbeelden aanhalen. Voor de neutrale toehoorder was, mij inziens, Dhr Draulans verloren op punten. Om dan enkele dagen nadien in Knack een artikel te mogen lezen dat we als jagers onze eigen natuurwetten uitvinden om ons verhaal aannemelijk te maken. Hier wordt je moedeloos van.’ (Nogmaals: de taal- en schrijffouten stammen uit de oorspronkelijke tekst.)

Dat jagers niet meegaan in biologische wetmatigheden die niet in hun kraam passen, weet ik al lang, maar ze blijven volharden in hun boosheid. De conclusie van de brief: ‘Nu verwacht ik van Dhr Draulans niet onmiddellijk beterschap, zijn haat ligt te hoog denk ik. De vraag is of iemand met haat nog forum moet krijgen? Maar de tolerantie voor de persoon is blijkbaar hoog.’ Jagers schromen zich niet om hun ding gedaan te krijgen via discrete beïnvloeding – het is de essentie van hun lobbywerk. Het is mooi daarvan af en toe een voorbeeld te zien. Maar het zal de verstandhouding niet bevorderen. Gelukkig heeft de brief mij enkele vreugdevolle momenten bezorgd.

In het verleden hebben jagers met een zekere regelmaat mijn ontslag bij Knack geëist, of toch op zijn minst een verbod om over jacht te schrijven. De man in kwestie koppelde zijn schrijven aan de weigering om een abonnement te nemen en een advertentie te kopen, in de hoop dat de directie gevoelig zou zijn voor dat argument. Ik vrees echter dat hij zijn situatie wat fout inschat: er zijn ongeveer 12.000 jagers in Vlaanderen, maar Natuurpunt heeft meer dan honderdduizend gezinnen als lid. Jagers zijn een kleine minderheid die zich poogt te handhaven door in politieke cenakels zwaar boven haar maatschappelijk gewicht te spelen. Dat kan her en der misschien wat indruk maken, maar niet op Knack.

En voor de duidelijkheid: ik koester geen a priori haat tegen jagers, ik bestrijd alleen de – bedenkelijke – manier waarop zij zichzelf willen verkopen als grote natuurbeschermers, terwijl ze finaal vooral geïnteresseerd zijn in het doodschieten van dieren. De niet uit te roeien excessen rond het verdelgen van beschermde dieren en het uitzetten van vliegende schietschijven (fazanten en patrijzen) zijn daarvan voorbeelden.