‘Herinnert iemand zich nog het enthousiasme in de Wetstraat toen Sven Gatz terugkeerde naar de politiek?’

Een nieuw cultuurseizoen, een nieuw idee van de cultuurminister.

Sven Gatz heeft een idee! Enfin, een ideetje, zo bij het begin van het nieuwe cultuurseizoen. Hij heeft ongetwijfeld mijn laatste column van voor de zomer gelezen, waarin ik mij druk maakte over de gebrekkige participatie van veel mensen aan cultuur. Dat gaat hij namelijk oplossen, en wel op een heel originele manier. Cultuurhuizen en musea moeten 5 à 10 procent van hun budget vrijmaken voor burgerparticipatie. Met dat geld kan het publiek zelf aan de slag: een tentoonstelling cureren, meespelen in een theatervoorstelling of toch op z’n minst de tekst uitkiezen. Gatz denkt daarmee mensen die anders nooit in een schouwburg of cultuurtempel komen over de streep te trekken.

Mocht die redenering u met verstomming slaan: mij ook. (Nog mysterieuzer wordt het omdat Gatz beweert dat het de cultuurhuizen geen cent hoeft te kosten.) Het heeft zelfs een hele tijd geduurd voordat ik een mensensoort kon bedenken die hier überhaupt voor in aanmerking komt, maar het is zover: (tromgeroffel) het type dat in zijn vrije tijd aan een roman werkt zonder verder één zin literatuur van echte auteurs te lezen. Zulke mensen – en ze zijn met niet weinig – zitten vast ook barstensvol ideeën over wat voor theater iemand als Michael De Cock, artistiek directeur van de KVS, eens moet brengen.

De Cock, die zich overigens al het vuur uit de sloffen loopt om de halve wereld in de KVS binnen te krijgen, mocht in De Morgen gelijk reageren op het voorstel van Gatz. Hij zit er niet echt op te wachten. ‘Wie niet geïnteresseerd is in voetbal, zal ook niet gaan kijken’, zei De Cock. ‘Ook niet als ze zelf mee mogen doen.’ Ik kan dat alleen maar bevestigen.

Wie herinnert zich nog de blijdschap die door de Wetstraat trok toen Sven Gatz drie jaar geleden terugkeerde naar de politiek om minister van Cultuur, Media en Brussel te worden? Daar is nog zó weinig van over dat men kan vermoeden dat iedereen toen gewoon opgetogen was omdat het Noël Slangen niet was geworden. Nu heeft een cultuurminister die niet met geld kan smijten het altijd moeilijk om goed te doen. In het geval van Gatz was het spannendste dat hij aan het begin van de ambtstermijn te vertellen had dat er gezelschappen moesten verdwijnen. Maar van een echte hertekening van het landschap is geen sprake, en het gerommel met budgetten en subsidies interesseert toch vooral de betrokkenen. Dan zit er voor ministers niets anders op dan af en toe met ballonnen en ideetjes te gooien. De techniciteiten van het nieuwe voorstel moesten nog worden uitgewerkt.

Als het er ooit van komt, zal ik uiteraard de eerste zijn om mij in te schrijven.