Vlinks

Vlaanderen Feest: ‘Hoe braaf dit liedje ook is, toch is er ergernis in beide kampen’

Vlinks Vlinks streeft naar een sociaal, rechtvaardig en inclusief Vlaanderen met maximale autonomie.

‘Alles wat naar politiek Vlaanderen neigt, valt traditioneel ten prooi aan gehakketak tussen voor- en tegenstanders’, schrijft Tom Garcia van Vlinks over het themalied van de 11 juli-viering van dit jaar: ‘Vlaanderen Feest’ van Jelle Cleymans.

Muziek verzacht de zeden, zegt men weleens, maar soms verhit ze ook de gemoederen. Enkele weken geleden schoot de goegemeente plots wakker, geschokt als ze was door het nummer “Kind van de Duivel” van de Nederlandse hiphopper – Nederhopper in het hippe muziekjargon – Jebroer. Bij onze noorderburen sloegen dertien dominees (een ongewild grappig getal in deze context) alarm en spraken hun ban uit over dit heidense nummer. Het zou jonge kinderen wel eens negatief kunnen beïnvloeden door het Kwaad te verheerlijken. De angst sloeg ook over naar Vlaanderen, waar de Vereniging van Vlaamse Schooldirecteurs meteen verzekerde dat ze de scholen ging waarschuwen en ook Ketnet, de jongerenzender van de openbare omroep, geruststellend meedeelde dat het nummer niet gedraaid wordt op hun digitale radiokanaal.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

De jongeren zelf keken verbaasd toe en moesten eigenlijk even denken waar het ook alweer over ging. Het nummer “Kind van de Duivel” was namelijk al uitgekomen in november vorig jaar, in jongerenlevens het equivalent van een eeuwigheid geleden. Zij waren intussen al aan het mee-rappen met Boef en zijn Habiba, waarin het ruige straatleven vol drugs, diefstal en liefdeloze seks centraal staat. Niks nieuws onder de zon, natuurlijk. Je zou toch denken dat we na de rock ‘n’ roll, de psychdelica en de punk intussen toch al wel geleerd hebben dat de invloed van popmuziek op de psyche en moraal van jongeren al bij al nogal meevalt.

Vlaanderen Feest!

Nu we toch bezig zijn met ons te ergeren aan liedjes en melodietjes, kunnen we misschien meteen de nieuwe feesthymne voor de Vlaamse feestdag onder de loep nemen. Het nummer heet “Vlaanderen Feest” en werd geschreven door de goedlachse Jelle Cleymans, die ook de vertolking ervan op zich neemt. Het is een vrolijk walsje geworden, met een aanstekelijk zanglijntje en een goedlachse tekst. Of zoals de componist het zelf zegt: “Het was mijn bedoeling om een meezinger te schrijven waarin Vlaanderen in al zijn facetten aan bod komt.” Daarmee blijft Jelle alvast in de veilige voetsporen van eerdere meezingers en -huppelaars van onder anderen De Romeo’s en Bart Kaell.

Een onschuldig muzikaal niemendalletje zonder enige kapsones, zou je denken, ware het niet dat het hier gaat om het themalied van de 11-juliviering van dit jaar. En alles wat naar politiek Vlaanderen neigt, valt traditioneel ten prooi aan gehakketak tussen voor- en tegenstanders. Hoe braaf dit liedje ook moge zijn, toch zit er ruim voldoende stof tot ergernis en discussie in voor beide kampen. Ter traditioneel Vlaamse zijde kan men de opeenstapeling van clichés hekelen, van de schlagers en polonaises in de tekst tot de glooiende landschappen en wielerparcours in de videoclip. De politiek rechtse(re) groep kan zich bovendien ergeren aan de wat naïeve, ja bijna “gutmensch-achtige” karamellenversjes die ons vertellen hoe gezellig we hier allemaal samenleven en hoe goed we het nu hebben. Dit terwijl 11 juli toch net een Vlaamse strijddag zou moeten zijn, waarop de Vlaams nationale eisen nog eens dik in de verf worden gezet, de transfers op de korrel worden genomen en, nu de actualiteit ons zo gunstig gestemd is, de verfoeilijke Waalse graaisossen door de mangel kunnen gehaald worden.

Vlaamse cliché

Ter linkerzijde, doorgaans minder Vlaamsgevoelig, maar des te sociaal prikkelbaar, kunnen hun beeld van het xenofobe Vlaanderen versterkt zien door het gebrek aan andersvalide, anderskleurige of gewoon ‘anderse’ mensen tout court in de bijgaande clip. 11 juli is voor unitaristen hoe dan ook een onwerkelijke feestdag, maar laat het dan op zijn minst een feestdag zijn vol diversiteit en multicultuur. En laten we die godgeklaagde clichés van de goedlachse bierpens die polonaisegewijs van het ene terras naar de andere toog voortwaggelt nu toch eens eindelijk vervangen door een beeld van de grote verscheidenheid die Vlaanderen als wereldse regio te bieden heeft.

De “Vlaanderen Feest”-lied en de bijhorende videoclip kunt u hier beluisteren en bekijken:

Vormt u zich vooral een eigen mening en kruist u mee de vingers dat dit lied onze Vlaamse jongens en meisjes niet zacht en weekhartig maakt tegenover de Vlaamse zaak. Of, naargelang uw overtuiging, dat het onze ruimgeestige kids niet het waanidee inprent dat Vlaanderen enkel uit blanke bierpensen en kakelvrouwen bestaat.

Wij van onze Vlinkse kant gaan er ons alvast niet al te druk in maken en kijken vooral uit naar alweer een gezellige en vreedzame 11 juli. Laten we ons gewoon samen amuseren op onze feestdag. En “ons” is wat ons van Vlinks betreft iedereen die hier woont en leeft, blank of bruin, links of rechts, gelovig of niet. Die diversiteit hoeft niet verheerlijkt te worden, maar je hoeft ze ook niet te bestrijden. Ze is er en zal ook niet meer verdwijnen. We zullen het dus samen moeten zien te doen werken.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content