‘Waarom zit CD&V nog in de regering met ons, als we toch de baarlijke duivel zijn?’

In het openingscollege politicologie aan de UGent haalde CD&V-voorzitter Wouter Beke hard uit naar Louis Ide. ‘Dat is niet meer toevallig’, schrijft de Algemeen Secretaris van N-VA. ‘De diabolisering is van strategische aard.’

Het is niet iedereen gegund onderwerp te zijn van een gastcollege. Zeker niet van een gastcollege bij de plechtige opening van een academiejaar aan een mooie universiteit, waar de voorzitter van een politieke partij de unieke gelegenheid krijgt om een beschouwing te maken die betekenisvol kan zijn voor de toekomst. Desondanks acht ik de passage van CD&V-voorzitter Wouter Beke deze week aan de UGent allesbehalve memorabel. Ze staat daarmee in contrast met het gastcollege van Bart De Wever in 2015. Diens rede werd toen door velen afgekraakt, maar is later wel visionair gebleken.

Ik hoorde in de wagen op de radio dat Wouter Beke het had over één van mijn vele tweets van ongeveer een jaar geleden. ‘Dit kan toch geen item voor het nieuws van één uur zijn’, dacht ik bij mezelf.

Ter herinnering. Ongeveer een jaar geleden werd de Franse priester Jacques Hamel vermoord. Vanuit een gevoel van diepe woede en verontwaardiging had ik het aangedurfd bij de foto van het slachtoffer #wirschaffendas te plaatsen, en dit te richten aan Wouter Beke. Ik deed dit om aan te klagen dat hij het open-grenzen-migratiebeleid van Merkel -waar ze nu overigens totaal van afstapt- blind volgde.

https://twitter.com/louis_ide/status/758722361478803456Louis Idehttps://twitter.com/louis_ide

.@wbeke ‘wir schaffen das’ #merkel pic.twitter.com/UaZiTicB2i

— Louis Ide (@louis_ide) July 28, 2016

Een stortvloed aan reacties volgde. Ik bespaar u de details. Het kwam erop neer dat mijn tweet bestempeld werd als ‘ranzig’ en nog zoveel meer. Kranten als De Morgen en De Standaard besteedden er gretig en paginabreed aandacht aan en de Bekes en Kobo’s van deze wereld kregen een uitgebreid forum. Dat ikzelf nooit gecontacteerd werd om weerwoord of uitleg te bieden, deert me amper. Mijn jaren in het politieke bedrijf hebben me geleerd om selectieve verontwaardiging te relativeren.

Grens overschreden

Maar als Beke een jaar later voor een auditorium vol studenten met een belerend vingertje zwaait en vanuit een soort van moreel superioriteitsgevoel bepaalt wie wat wel of niet mag zeggen, dan moet ik toch eens lachen. Ja, ook als de betrokkene een stap verder gaat en die tweet gaat interpreteren, waardoor hij me dus woorden in de mond legt. De tijd dat de bisschop de dorpspastoor verplichtte van op de kansel te zeggen dat het ‘verboden is voor de VU te stemmen’ is voorbij. Dat beseft Beke blijkbaar niet. Of is er iets meer aan de hand?

Met de moord op een priester werd een grens overschreden. De priester staat symbool voor onze christelijke cultuur. Onze waarden en normen. Onze way of life. Ook al gaat nog amper iemand naar de kerk, dan nog staat de priester symbool voor ons cultuur-historisch verleden, onze identiteit. Merkel zette met haar #wirschaffendas de poorten open voor ongecontroleerde massamigratie die een gigantische druk op onze maatschappij legt en waarvan ze nu zelf zegt “Een situatie zoals in 2015 mag en zal zich niet opnieuw voor doen. Iedereen heeft daaruit zijn lessen getrokken. Wij willen dat het aantal vluchtelingen dat naar Duitsland komt permanent laag blijft.’

Ik wil best geloven dat er bijzonder veel mensen naar hier migreren die het goed menen en het zelfs zeer goed doen (ik zet overigens zo iemand elk jaar in de bloemetjes met een Ebbenhouten Spoor). Maar dat geldt jammer genoeg niet voor àlle migranten. En ze zijn zeker niet allemaal hoog opgeleid zoals Kris Peeters ooit gratuit suggereerde. Omwille van de grote getallen weegt dit op ons kostbare weefsel. De grenzen aan het absorptievermogen van onze maatschappij zijn bereikt. Dàt is het punt dat ik wilde maken, en dat zijn de woorden die Beke bewust verdraaide en meer dan een jaar later doet hij het opnieuw. Ik vraag me af waarom?

Ik ken Wouter vanuit een vorig leven. We zaten ooit samen in een fractie toen hij en ik senator waren. Ik heb zijn GSM-nummer, hij het mijne. Als hij oprecht verontwaardigd was over mijn tweet, had hij me toch kunnen opbellen? Of privaat tweeten, ik volg hem, hij volgt mij. ‘Louis, wat bedoel je hier in godsnaam mee’?

Niet dus.

Als ik dan Beke hoor zeggen in zijn toespraak voor de studenten: ‘Politiek is spreken, en soms ook zwijgen’, dan denk ik niet aan Twitter, maar aan Catalonië. Of hoeveel pijnlijker zwijgen is dan een tweet, die dan nog doelbewust geframed wordt.

Het gaat zelfs duidelijk meer dan over die ene tweet. In De Zevende Dag (17-9-2017) bijvoorbeeld zette Wouter Beke N-VA op één lijn met het Vlaams Belang. Het verbaasde me trouwens dat dit op enkele uitzonderingen na, vrij geruisloos gepasseerd in de mainstreammedia. Mijn eerste reflex was namelijk, waarom zit CD&V dan nog in de regering met ons? Als we dan toch de baarlijke duivel zijn?

Dit is niet meer toevallig. De diabolisering van N-VA is van strategische aard. Alleen gaat het momenteel dieper dan het inhoudelijke. Het is die CD&V-strategie die me er toe aan zet te reageren. Ik vraag me namelijk af, Wouter, hoe ver zullen jullie gaan? Is het de bedoeling ons te ontmenselijken? Is dat de electorale strategie?