‘Eindelijk schreef Griet Op de Beeck een boekje dat dun genoeg is om met tegenzin te lezen’

Van mij mag u gerust Griet Op de Beeck lezen.

De onafhankelijke boekhandel strijdt ook dit jaar verder voor zijn overleven. De ene doet dat door een literatuurprogramma te organiseren, de andere door er een koffiezaak bij te bouwen, en dan is er ook nog Gert Brouns van de Gentse Limerick. Hij doet het op geheel eigen wijze. Brouns kondigde met trots aan dat het Boekenweekgeschenk van Griet Op de Beeck, Gezien de feiten, niet in zijn winkel zou worden meegegeven. In plaats daarvan krijgt iedereen een boekje van Robert Walser. ‘Wilt u dus eens wat anders dan therapeutisch proza, relatiegezeik of scenario’s voor de zoveelste overbodige weekendfilm? Lees dan De wandeling’, schreef Brouns op Facebook.

Verwonderlijk, toch? Op de Beeck is in de literaire wereld een zeldzaam verkoopsucces. Waarom zou een boekhandelaar haar weren? Het is, uiteraard, aandachtzoekerij: De Standaard maakte voor Brouns’ mededeling ook meteen een pagina vrij. Ik was onlangs in de Limerick, en daar lagen verder nog voldoende romans die kunnen dienen als scenario voor een weekendfilm. Het zou me zelfs verbazen als het andere, te betalen werk van Griet Op de Beeck niet in de kast stond. Brouns gaat in het rijtje staan met recensenten die eerder al enthousiast over Gezien de feiten en Op de Beeck heen gingen. Eindelijk schreef ze een boekje dat dun genoeg is om met tegenzin te lezen, zodat journalisten die de schrijfster al jarenlang in cafégezelschap afzeiken dat nu ook eens in het boekenkatern van hun krant konden doen. Stoere, stoere jongens.

Moeten we blij zijn met elk boek dat gelezen wordt? Nee, natuurlijk niet. ‘Mensen doen beter wat anders dan Mein Kampf van Hitler zitten lezen’, zegt Joël De Ceulaer altijd als iemand het voor boeken en lezen opneemt. Zo erg is het werk van Griet Op de Beeck natuurlijk ook weer niet. Niet dat ik ooit een roman van haar uitlas: ik ging al over de rooie als ik vroeger haar cultuurcolumns in de weekendkrant van De Morgen zag staan. Mijn moeder las weleens iets van Op de Beeck. Ik geloof niet dat ze er helemaal wild van was, maar ze heeft zich er wel mee vermaakt. Nogal wat andere vrouwen van boven de vijftig doen dat trouwens ook, de bevolkingsgroep waar de literatuur tout court haar voortbestaan aan te danken heeft.

Maar Gert Brouns maakt zich liever populair bij zijn Facebookvrienden. Het Paard van Troje van Bart Van Aken weigerde enkele jaren geleden ook al om een roman van Kristien Hemmerechts te verkopen. In die winkel ligt evengoed veel zooi, maar Hemmerechts wilde hij graag een keertje te grazen nemen. Ik denk dat ik de algoritmes van Amazon en Bol.com toch sympathieker vind.