Het laatste woord

Bart Tommelein

Bart Tommelein

Wie Bart Tommelein adviseert, weet ik niet, maar een uitstap uit kernenergie in 2025 is onmogelijk (‘Het slimme parcours van een simpele jongen’, Knack nr. 9). Zelfs als hij de productie uit wind met factor 4 verhoogt, komt hij nog maar aan 18 procent groene energie. Daar gaat minister Tommelein nog eens gascentrales aan toevoegen, met nog maar eens een toename van de CO2-uitstoot. Hij verwijst dikwijls naar de buurlanden, onder meer naar Duitsland waar men bruinkool en steenkool blijft verbranden en de uitstap al heeft bijgestuurd. Tevens is hij voorstander van auto’s (en bussen) op gas en waterstof. Zolang waterstof niet op een ‘groene’ manier geproduceerd en gestockeerd kan worden: vergeet het! Toch gaat Van Hool waterstofbussen bouwen, ondanks de flop van enkele jaren geleden. Maar ja, dat valt onder een andere minister zeker?

Willy De Groof, Korbeek-Lo

Islamterreur

In ‘De toestand is nu zeker niet beter dan toen het kalifaat nog bestond’ (Knack nr. 9) zeggen moraalwetenschapper Dirk Verhofstadt en rechtswetenschapper Paul Cliteur dat de salafisten ten tijde van de IS en nu ook nog natuurlijk, eigenlijk een godsdienstige strijd hebben gevoerd om terug te keren naar de tijd van Mohammed. Ik heb daar toch mijn twijfels bij. De salafisten voelen dat er in de islamitische landen meer en meer invloed komt van ‘ongelovigen’ en dat ze hun ‘mannelijk overwicht’ verliezen. Het gaat dus niet om godsdienst, maar om macht. Mocht het alleen om godsdienst te doen zijn, dan denk ik niet dat ze buitenlanders zouden hebben toegelaten in hun salafistische rangen.

Islamterreur
Islamterreur

Freddy De Graeve, Gent

Migratie

Zeer veel mensen vinden het beleid van staatssecretaris voor Asiel en Migratie Theo Francken absoluut geen ‘harde lijn’ maar, na jaren geleuter, eindelijk een daadkrachtig doelgericht optreden van een minister die zijn verantwoordelijkheid durft te nemen (‘Veel MR-kiezers appreciëren de harde lijn van Theo Francken’, Knack nr. 9). Dit in tegenstelling tot het beleid van tal van zijn aanmodderende voorgangers.

Roger Rymen

Kati Verstrepen

Men gaat er sowieso van uit dat de sociale sector en de ngo’s het voortouw nemen in de verdediging van asielzoekers. Men denkt dan zeker niet onmiddellijk aan professionelen uit de privésector. Daarom is het zo bewonderenswaardig te lezen dat een succesvolle advocate het in haar beroepsleven voltijds opneemt voor de stemlozen en migranten (‘Wie mensen als beesten behandelt, moet niet schrikken als ze zich ook zo gaan gedragen’, Knack nr. 8). Ze doet dat met hart, ziel en verstand. Het is zo bemoedigend dat er iemand is die deze stemlozen toch een stem tracht te geven!

Ann Corthout, Kaapstad, Zuid-Afrika

Essay

Ik vind het wat ridicuul dat Rik Torfs in ‘De valstrikken in het migratiedebat’ (Knack nr. 9) durft te besluiten met ‘begrijpen is belangrijker dan oordelen’, terwijl het voor een zelfs minder erudiete lezer nogal duidelijk is dat Torfs zelf constant een oordeel velt maar dat camoufleert door moeilijk verstaanbare teksten.

Pierrot Machiels

Hulporganisaties

Hulpverleners worden met de vinger nagewezen, maar de fout ligt bij de selectie van de kandidaten (‘Tussen liefde, liefdadigheid en machtsmisbruik’, Knack nr. 8). Toen ik mijn huisartsenopleiding had voltooid en een diploma tropische geneeskunde op zak had, ging ik als 28-jarige moeder van twee solliciteren bij Artsen Zonder Grenzen (AZG). Wat bleek: ik was welkom, maar mijn kindjes moesten thuis blijven. De organisatie wou geen kinderen in risicogebied (er lopen nochtans ook projecten in ‘rustige’ zones). Als ik bereid was een opdracht te doen van zes maanden zonder kinderen, dan kon een volgende misschien met kinderen. Welke mama kan dat? Vaarwel mijn droom.

Als mensen met een normaal gezinsleven worden geweerd is het toch logisch dat er ter plaatse relaties groeien? Geneeskunde is bij momenten emotioneel zwaar. Het is gewoon menselijk dat je af en toe een schouder nodig hebt en dat er romances ontstaan. De beste manier om dat te voorkomen, is personeel als koppel te sturen, met respect voor hun kinderwens. Een collega die ging werken in Afrika, is al lang terug wegens eenzaamheid.

Ik denk dat hulporganisaties hun selectieprocedures eens moeten herbekijken en zich moeten realiseren dat ook idealistische mensen die vertrekken behoefte hebben aan relaties.

Lieve Demuynck, huisarts

Defensie (1)

In ‘De lobbycampagne van de eeuw’ (Knack nr. 8) citeert uw redacteur de volgende uitspraak van Leo Tindemans, gewezen eerste minister: ‘Meer dan eens heb ik in de regeringen waarvan ik deel uitmaakte vastgesteld, dat bij aankoop van legermaterieel de vraag wat vanuit militair oogpunt het beste is, niet doorslaggevend is.’

Wat hier verloren gaat, is dat militairen, in dit geval de luchtmacht, wel een volgorde van hun voorkeur mogen voorleggen, maar dat die rekening moet houden met de vooraf vastgelegde politieke en financiële ambities van België. En laat dat nu precies een groot probleem zijn. De voorkeur van de luchtmacht gaat uit naar de F-35A van Lockheed Martin, waarmee ze het politieke ambitieniveau vér overschrijdt en financieel grote offers zal vragen in de toekomst.

Een uitermate belangrijk gevolg hiervan is dat er in het aanbestedingsdossier eisen werden gesteld waardoor drie kandidaten vroegtijdig afhaakten, en daar hadden ze goede redenen voor. Dit is nog nooit gebeurd in de geschiedenis van de grote militaire aankopen.

Daarenboven negeert Defensie een belangrijke militair-technische beperking, namelijk dat de F-35A nog niet operationeel is! Het is goed om te weten dat Canada – dat deel uitmaakte van het JSF/F-35 programma – zijn bestelling heeft geannuleerd en pas in 2021 zal beslissen over de opvolger. Die moet worden geleverd in de periode 2025 – 2030. Als Canada wacht, waarom kan België dat dan niet?

Pierre Therie, gepensioneerd kolonel, gewezen fefensieattaché

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content