Benita Dreesen

‘Buitenwereld blijft bij ongevallen in kerncentrales te lang in het ongewisse’

Benita Dreesen Directeur bij Bentleye, een internationaal communicatiebureau dat werkt rond energie, schone technologie en duurzaamheid

De buitenwereld blijft bij ongevallen in kerncentrales te lang in het ongewisse, schrijft energiespecialist Benita Dreesen.

Natuurlijke radioactiviteit, eerder toevallig ontdekt in 1896 door fysicus Becquerel, blijkt tot op vandaag de jongste uitvinding te zijn voor energieopwekking. Wat in de opstart beschouwd werd als dè perfecte oplossing om op een veilige en goedkope manier massaal energie te produceren aan lage prijs, lijkt vandaag een illusie. Getuige daarvan zijn de accidenten in Windscale (1957: brand), Three Mile Island (1979: meltdown), Chernobyl (1986: meltdown, explosie, brand) en recentelijk nog Fukushima (2011: meltdown). Met telkens een massale en kwalijke verspreiding van radioactieve elementen. Nucleaire energie heeft, net zoals vele andere energiebronnen, belangrijke voor- en nadelen en maar weinigen weten hoe hier verantwoordelijk mee om te gaan.

Neem nu Japan. Onze aardbol telt in 2013 volgens het International Atomic Energy Agency (IAEA) 437 reactoren plus 180 reactoren op schepen. Waarvan een honderdtal in de Verenigde Staten en 54 in Japan, niet meteen de meest stabiele plaats op aarde. Op 11 maart 2011 om 14h46 gebeurt in Fukushima dan ook wat velen al voorspeld hadden; een automatische shut down van de reactoren, 30 seconden nadien gevolgd door een aardbeving (9 op de schaal van Richter) die zowel de kerncentrale als de levensnoodzakelijke elektriciteitstoevoer ernstig beschadigt. Om 15h37 wordt de kerncentrale onverwachts overspoeld door een 15-meter hoge Tsunami die ook de electrische noodgeneratoren onverspoelde met water. Ongeveer 3 uur na het gebeuren begint de meltdown in reactor 1 ( na 77 uur meltdown in reactor 2 en na 40 uur in reactor 3). Wat er dan volgt is een opeenvolging van foute beslissingen, verkeerde handelingen, politieke manipulatie en leugenachtige communicatie. In het belang van uitbater TEPCO; ten nadele van de Japanse inwoners die de gevolgen nog jarenlang zullen meedragen…

De kerncentrale Fukushima ligt zo’n 250 km ten noordoosten van Tokio, met haar 6 reactoren behoort ze tot de top 15 van grootste energiecentrales ter wereld. De gemiddelde levensduur van een kerncentrale is nog ongekend maar velen mikken op 40 à 50 jaar. Ondanks haar leeftijd (start bouwwerken in 1967) kreeg Fukushima in 2010 een licentie voor een extra 10 jaar, zelfs nadat regelmatig accidenten werden gesignaleerd. De meeste van onze kerncentrales zijn van de tweede generatie (1965) en worden verder in leven gehouden. Tot het volgende accident.

De buitenwereld blijft bij ongevallen in kerncentrales te lang in het ongewisse

Functioneren onze internationale overheden en nucleaire watchdogs zoals het hoort? Niets is zeker. Het blijft een feit dat de meeste kerncentrales gemanaged wordt door corporates en het blijkt dat, op het moment van een accident, het vaak erg moeilijk inschatten is hoeveel tijd rest om uit de kritische situatie te geraken. Door iedereen. Heel veel centrale-uitbaters proberen dan ook eerst zelf het probleem op te lossen en vooral niet toe te geven aan hun angst. Soms krijgen ze hiervoor steun van de politieke overheden. De buitenwereld blijft zo te lang in het ongewisse van het echte gevaar. Met alle gevolgen zoals we ze kennen.

Fukushima is België niet; in Japan heeft de internationale transparantie en monitoring duidelijk gefaald. Laat ons hopen dat de wereld voortaan voldoende technische en politieke waakzaamheid aan de dag zal leggen om deze internationale catastrofes voor altijd te vermijden.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content