Geen enkel land slaagt erin om sociaal welzijn met duurzaamheid te combineren.
Een ontnuchterend bericht in het vakblad Nature Sustainability: van 151 onderzochte landen slaagt er geen enkel erin zijn burgers een behoorlijke levensstijl te garanderen zonder een alarmerend overgebruik van energie en basisgrondstoffen.
Als je burgers uitsluitend een minimum aan welzijn garandeert, bijvoorbeeld door alleen elementaire voeding aan te bieden en extreme armoede te elimineren, kun je als land binnen grondstoffen duurzaam blijven gebruiken. Zodra je in een systeem zit met drie goede maaltijden per dag, lange schoolloopbanen, efficiënte gezondheidszorg en een goed functionerende democratie, ga je niet meer duurzaam om met aardse grondstoffen.
Enerzijds heb je landen zoals België, die goed scoren op sociale verworvenheden maar dramatisch slecht op grondstoffenverbruik. Anderzijds heb je landen als Senegal en Malawi, die zo goed als geen natuurlijke hulpbronnen uitputten maar waar de gemiddelde burger in armoede leeft. De beste balans hebben landen als Vietnam en Sri Lanka: ze zijn niet echt armoedig en gebruiken niet te veel hulpbronnen.
Volgens wetenschappers moeten we dringend naar een ander maatschappelijk systeem. In plaats van ‘de markt’ te laten dicteren wat we moeten doen, moeten we duurzaam gaan produceren en consumeren. Hopelijk kan dat zonder aan levenskwaliteit in te boeten – anders zal het niet lukken.
Als voorbeeld kan een studie in Sustainable Production and Consumption fungeren: die geeft bijvoorbeeld aan dat industriële kant-en-klare broodjes veel belastender voor het milieu zijn dan broodjes die je zelf maakt. Ze moeten onder meer langer gekoeld en beter verpakt worden.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
