Gezien de discussie over de vraag of mensen met hun huisdier begraven mogen worden, is het goed om te weten: in de prehistorie, toen wij nog niet geteisterd werden door een diarree van regels en regeltjes, gebeurde het wél.
Archeoloog-dierenarts Luc Janssens van de UGent beschrijft met een aantal collega’s in The Journal of Archaeological Science een prehistorisch graf van 14.200 jaar oud in het huidige Duitsland. In dat graf lag een koppel begraven met een hond.
In de prehistorie werden honden al gekoesterd als huisdier, en niet louter nuttig gebruikt
Onderzoek van de beenderen en tanden van de hond wees uit dat hij enkele opstoten van een potentieel dodelijke virale hondenziekte had overleefd. Dat suggereert dat mensen toen al zorg droegen voor zieke huisdieren. De vondst illustreert voorts dat huisdieren voor onze voorouders niet louter een nuttige functie hadden – als werkers of wakers – maar ook gewoon geliefd werden, zoals nu de regel is.
Hondenliefde kan gezond zijn. Een studie in Scientific Reports besluit dat hondeneigenaars minder risico lopen om te sterven aan cardiovasculaire en andere aandoeningen in de twaalf jaar nadat ze een hond hebben genomen. Het effect blijkt vooral bij alleenstaanden. Hondeneigenaars gaan wellicht vaker wandelen, wat op zich al gunstig is. Mogelijk voelen ze zich ook beter in het gezelschap van een hond dan wanneer ze hun dagen alleen moeten doorbrengen.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
