Professor Bart Kempenaers slaagde erin om op twee maanden tijd met twee studies over het broedgedrag van vogels in het gerennomeerde vakblad Nature te verschijnen.
Het is weinigen gegeven, maar Bart Kempenaers, de Vlaamse directeur van het gereputeerde Duitse Max Planck Instituut voor Ornithologie, is erin geslaagd om in twee maanden tijd twee artikels te publiceren in het beste wetenschappelijke vakblad ter wereld: Nature.
In een eerste studie toonden Kempenaers en zijn collega’s aan dat vogels die in open gebied broeden hun broedgedrag aanpassen aan hun al dan niet gecamoufleerd zijn. Uitermate goed gecamoufleerde soorten als de kanoetstrandloper blijven veel langer op hun eieren zitten dan soorten als de scholekster, die opvallend gekleurd zijn en roofdieren (zoals kraaien en vossen) agressief te lijf gaan. De verschillen zijn enorm: sommige dieren blijven amper een uur op hun eieren zitten voor hun partner hen aflost, andere bijna vijftig uur. Gecamoufleerde soorten hebben er uiteraard belang bij dat ze zo weinig mogelijk bewegen – anders heeft hun camouflage geen zin.
Kempenaers’ tweede studie toont aan dat mannetjes van de Amerikaanse gestreepte strandloper een breed gamma aan geschikte broedgebieden in hun arctische broedareaal exploreren alvorens zich ergens te vestigen. In een maand tijd kunnen ze tot 13.000 kilometer afleggen, op zoek naar de plek met de meeste beschikbare vrouwtjes.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
