Nog nooit was er zo weinig zee-ijs op onze planeet en dat heeft catastrofale gevolgen. Maar de oplossing voor dit gigantische probleem lijkt verrassend simpel. Maar onuitvoerbaar.
Het ziet er niet goed uit voor onze Noordpool. De temperatuur was er vorig jaar maar liefst een ongeziene 20 °C hoger dan normaal en het zee-ijs verdwijnt razendsnel. Dat heeft gevolgen voor de hele aarde. Als alle ijskappen verdwijnen, verliezen we een van de grootste mechanismen die de aarde heeft om zonnestralen terug te kaatsten naar de ruimte.
Geo-engineering
Het feit dat dergelijke ideeën nog maar overwogen worden, toont de wanhoop van de wetenschappelijke gemeenschap aan.
Radicale temperatuurstijgingen vragen dan ook radicale plannen: wetenschappers hebben een op het eerste gezicht krankzinnig project bedacht om de zeekappen aan te dikken. Ze willen het ijs namelijk met zeewater besproeien om zo de arctische regio te ‘herbevriezen’. Een staaltje van geo-engineering dat kan tellen, want om het water op de kappen te krijgen zijn pompen nodig die door 10 miljoen windmolens worden aangedreven.
‘Onze enige strategie is momenteel de mensen vertellen om te stoppen met het verbranden van fossiele brandstoffen,’ aldus hoofdonderzoeker Steven Desch van de Arizona State University in The Guardian. ‘Dat is een goed idee, maar er is meer nodig dan dat om te voorkomen dat het arctische ijs verdwijnt.
De wetenschappers onthullen hun plan in een studie in het vakblad Earth’s Future. Ze schatten dat deze Sisyphusarbeid één meter extra zee-ijs op de huidige laag zou kunnen leggen en zo een bescherming bieden voor de wereldwijde stijgende temperaturen.
‘Dikker ijs betekent ijs dat langer blijft liggen’, gaat Desch verder. ‘E dat betekent dat het risico dat al het zee-ijs in de zomer verdwijnt, aanzienlijk vermindert en dat we de klok op die manier 17 jaar kunnen terugdraaien.’
Alle enthousiasme van de initiatiefnemers ten spijt, zal het project in zijn huidige vorm wellicht nooit gerealiseerd worden. Het zwakke punt is uiteraard de 10 miljoen door windenergie aangedreven pompen en het bijbehorende prijskaartje van 500 miljard dollar. Dat betekent dat verschillende regeringen in de wereld zouden moeten bijdragen.
‘Pas de mens aan de klimaatverandering aan’
Lees ook: ‘Ik wil de wolken witter maken’
Het is niet de eerste keer dat wetenschappers naar geo-engineering grijpen in de strijd tegen de door de mens veroorzaakte klimaatverandering. Geo-engineering is het proces waarmee ingenieurs op zo’n grote schaal op aardse processen willen ingrijpen dat ze het broeikaseffect kunnen terugdringen.
Nog een manier om zonlicht terug te kaatsen voor het de aarde bereikt, zijn spiegels in de ruimte.
Zo werd eerder al voorgesteld om de Noordpool kunstmatig witter te maken door haar te bedekken met aerosoldeeltjes om de straling van de zon te absorberen en terug te kaatsten in de ruimte. Een ander idee is om artificiële wolken te creëren boven de regio om te voorkomen dat de hitte het oppervlak bereikt of om de bestaande wolken te besproeien met zeewater om de reflectiviteit ervan te verhogen. Nog een manier om zonlicht terug te kaatsen voor het de aarde bereikt, zijn spiegels in de ruimte.
Een nog gekker idee is ‘biomedische modificatie van mensen’. Met andere woorden: we passen de mens aan aan de klimaatverandering. Concreet betekent dit dat wetenschappers mensen modificeren – genetisch of met medicatie – zodat ze zich misselijk voelen als ze vlees eten. Dat zou leiden tot een inkrimping van de vleesindustrie die enorm veel broeikasgassen produceert. Maar het vreemdste voorstel is allicht dat waarbij ze de omvang van de mens willen beperken. Hun redenering is eenvoudig. ‘Hoe groter iemand is, hoe meer voeding en energie die persoon nodig heeft – aangenomen dat alle andere zaken gelijk zijn.’ Grotere of dikkere mensen verbruiken ook indirect meer energie. Auto’s verbruiken meer brandstof om zware passagiers te vervoeren. Een fors persoon heeft meer stof nodig om zich te bedekken. Zwaardere mensen verslijten schoenen, tapijten en meubels aan een sneller tempo.
Het feit dat dergelijke ideeën nog maar overwogen worden, toont de wanhoop van de wetenschappelijke gemeenschap aan. Maar ondanks alle wilde plannen is de realiteit dat we de komende decennia nog veel van het zomerse zee-ijs op de Noordpool zullen zien verdwijnen. De regio warmt momenteel immers sneller op dan eender welke andere plek op onze planeet ondanks alle pogingen van het politieke beleid om de CO2-uitstoot in te perken. En dat lijkt de golfstroom in de war te brengen en extreem weer in de hand te werken, zoals hittegolven, droogtes en zware sneeuwval.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
