Puzzelende hersenen: verschillende zones werken samen om een gezicht te kunnen herkennen

Lichamen en gezichten herkennen: voor die twee opdrachten gebruiken de hersenen aparte circuits.

Het lijkt niet logisch, maar alvast bij resusapen hebben de hersenen niet één maar twee netwerken om, los van elkaar, lichamen en gezichten te herkennen. Tot die conclusie komen neurofysioloog Wim Vanduffel van de KU Leuven en zijn collega’s in Current Biology. De wetenschappers schrijven dat de hersenen, om lichamen te herkennen, diverse zones inschakelen. Die zones zijn onderling sterk verbonden. Ook gezichten herkennen verloopt via zo’n netwerk. Vanduffel en co. hadden verwacht dat beide netwerken ook met elkaar in contact zouden staan. Dat blijkt verrassend genoeg niet zo. Hoe de hersenen de informatie over lichamen en die over gezichten met elkaar in verband brengen, blijft onduidelijk. De architectuur van ons brein heeft nog lang niet al haar geheimen prijsgegeven.

Eerder al had een andere Leuvense neurofysioloog, Rufin Vogels, met zijn medewerkers een van de hersengebieden voor lichaamsherkenning onderzocht. Wat bleek: niet alle individuele cellen van dat gebied reageren op dezelfde manier op een lichaam. In Proceedings of the National Academy of Sciences schrijven Vogels en co. dat ook zij zich bogen over resusapen, en meer bepaald hun temporaalkwabben, een hersenzone die boven de beide oren ligt. Met een techniek die ze zelf ontwikkelden, maten de wetenschappers elektrische activiteit in individuele cellen. Op hun eentje kunnen die cellen geen lichaam evalueren. Ze verdelen het werk, en reageren allemaal op andere stukjes van de waarneming. Vervolgens werken ze samen om de puzzel te leggen en een lichaamsvorm te herkennen.