‘Het is hypocriet wanneer politici als Bart De Wever medeleven uiten over de aanslag in Nieuw-Zeeland’

‘Zolang we politici en media niet aanspreken op wat ze dagelijks de wereld insturen, besparen we ons best de moeite om ons de vraag te stellen hoe we de aanslag in Nieuw-Zeeland hadden kunnen voorkomen.’ Aldus politicologe Latifa Matheeussen. ‘Dit een daad van terrorisme noemen benoemt niet het huidige systeem van structureel racisme.’

Gisteren zijn we in een andere wereld wakker geworden, voor de zoveelste keer. Een wereld waarin 49 mannen, vrouwen en kinderen koelbloedig werden vermoord in Nieuw-Zeeland omwille van hun religieuze en etnische identiteit. De eerste emoties zijn ongeloof en verontwaardiging. De vraag die elke keer opnieuw opduikt, steekt ook nu de kop op: hoe hadden we dit kunnen voorkomen?

Als we de cijfers van de Global Terrorism Index 2018, Europol 2018 en het activiteitenverslag 2017-2018 van onze eigen Staatsveiligheid onder de loep nemen, zien we nochtans een duidelijke waarschuwing voor de opkomst van extreemrechts met dodelijke gevolgen.

De cijfers van Global Terrorism Index (GTI) voor 2018 tonen aan dat er een globale daling van 27 procent in terreuraanslagen was in 2017. Maar het rapport uit ook een zeer uitgesproken bezorgdheid voor een ‘nieuwe’ opkomende trend. ‘Het extreemrechtse terrorisme is een groeiende zorg. Het aantal sterfgevallen door terrorisme geassocieerd met extreemrechtse groepen en individuen is gestegen van 3 in 2014 tot 17 in 2017.’

Het rapport van Europol 2018 wijst in dezelfde richting als het GTI. Wat er zich heeft afgespeeld in Nieuw-Zeeland is absoluut geen ver-van-mijn-bed-show.

Het is hypocriet wanneer politici als Bart De Wever medeleven uiten over de aanslag in Nieuw-Zeeland.

In 2017 werden er vijf verijdelde, mislukte of voltooide terroristische aanslagen toegeschreven aan rechtse extremisten, allemaal in het Verenigd Koninkrijk. Op 19 juni viel er één dode en twintig gewonden nadat een terrorist opzettelijk was ingereden op een groep moslims in Londen die onderweg was om te bidden.

Vier dagen later reed een aanhanger van de extreemrechtse partij Britain First met een voertuig een Indiaas restaurant binnen in Londen, waarbij verschillende mensen gewond raakten. Voorafgaand aan de aanslagen werd hij betrapt op CCTV (Britse cameratoezicht, nvdr.) terwijl hij een nazigroet maakte.

Het aantal personen dat is gearresteerd in verband met extreemrechtse overtredingen is in 2017 bijna verdubbeld (11 in 2015, 12 in 2016, 20 in 2017).

Schild & Vrienden

Ook België wordt drie keer vermeld in het rapport van Europol in verband met extreemrechts geweld. In België had de groep La Meute Belgique (Belgian Pack), een groep met een anti-islamagenda, zijn eerste vergadering in 2017 ter herdenking van de aanslagen van 22 maart 2016.

Ook Schild & Vrienden wordt onrechtstreeks vermeld in het rapport van Europol. Extreemrechtse groepen, zoals de groepering rond Dries Van Langenhove, blijken internationale contacten te onderhouden, bijvoorbeeld met peer groups in Bulgarije, Duitsland, Polen, Rusland, de VS en Oostenrijk.

Het activiteitenverslag 2017-2018 van de Belgische staatsveiligheid waarschuwt ook voor de opkomst van extreemrechts met niet te onderschatten gevolgen. In het verslag zegt de Staatsveiligheid het volgende: ‘In België is Schild & Vrienden zonder meer de succesvolste exponent van deze identitaire beweging en verdient het fenomeen onze aandacht.’

In België hebben we deradicaliseringsprogramma’s die claimen voor ‘iedereen’ te zijn, maar heel duidelijk de focus leggen op moslims. Het ultieme bewijs hiervan was de ontmaskering van Schild & Vrienden aan het grote publiek, want de Staatsveiligheid was hier duidelijk van op de hoogte.

De acties die duidelijk gedefinieerd zijn in een deradicaliseringsprogramma werden in het geval van Schild & Vrienden op geen enkele manier toegepast. Dat is wel het geval bij ‘radicale moslims’.

Sterker nog: Dries van Langenhove heeft een platform gekregen waar hij zijn gang kan gaan en dit binnen een politieke partij zoals het Vlaams Belang. Laten we ook niet vergeten dat leden van Schild & Vrienden binnen politieke partijen zoals N-VA actief waren en nog steeds zijn.

Marrakeshpact

Het is duidelijk dat de huidige deradicaliseringsprogramma’s er zijn om institutioneel racisme in stand te houden en islamofobie ongestraft te laten. Dit was zeer duidelijk toen een tiental leerlingen van het KTA Brugge dreigden met een aanslag op nieuwkomers. Het gevolg was een schorsing en daar bleef het bij. Ze kwamen niet terecht in een deradicaliseringsprogramma.

Binnen het onderwijs geven leerkrachten trouwens aan dat ze niet weten hoe om te gaan met het fenomeen extreemrechts. Terwijl de aanpak hiervoor niet anders dient te zijn dan voor ander extremisme, de inhoud is dezelfde.

Op sociale media zie je voldoende concrete voorbeelden van racisme, islamofobie, seksisme, trans- en holebifobie, maar omdat ze voor de geprivilegieerde witte doelgroep niet vulgair genoeg zijn, vallen ze voor de meesten niet op. Daardoor kiezen velen om de harde realiteit te relativeren in plaats van die te bestrijden. Populistische ideeën over migratie, multiculturalisme, en ‘islamisering’ zijn vaste kost geworden bij politici aan de rechterkant. Dat alles speelt een rol in wat vrijdag in Nieuw-Zeeland gebeurde.

Het is daarom hypocriet dat politici als Bart De Wever en Geert Bourgeois (beiden N-VA) hun medeleven uiten over de aanslag in Nieuw-Zeeland. Het zijn net deze politici die het hebben over de zogenaamde soumission. Het zijn diezelfde politici die racistische campagnes hebben gevoerd tegen het Marrakeshpact. Laat nu net de terrorist van Nieuw-Zeeland geschriften hebben op zijn geweer over datzelfde pact.

Het systeem van structureel racisme staat een politieke klasse, de media, defensie, politie en justitie toe om moslims elke dag te demoniseren en dit vooral te normaliseren.

Laten we duidelijk zijn: dit een daad van terrorisme noemen benoemt niet het huidige systeem dat an sich het probleem is en dat al jarenlang bewust wordt genegeerd. Het systeem van structureel racisme staat een politieke klasse, de media, defensie, politie en justitie toe om moslims elke dag te demoniseren en dit vooral te normaliseren.

Het geweld dat we in Nieuw-Zeeland hebben gezien is niet nieuw. De cijfers tonen dit ook zeer duidelijk aan. Dit geweld is ontstaan uit eeuwenoud racisme dat niet wordt aangepakt als een strafrechtelijke en criminele daad.

Sterker nog, dit soort racisme wordt gemainstreamed en er worden ‘beschaafde’ debatten over gehouden – alsof het gaat over appelen en peren. Het heeft dan ook geen zin om het nu te hebben over ‘hoe hadden we dit kunnen voorkomen’, want als die intenties er ooit waren dan had men dit reeds gedaan.

Zolang we politici en media niet aanspreken op wat ze dagelijks de wereld insturen, besparen we ons best de moeite om ons de vraag te stellen hoe we de aanslag in Nieuw-Zeeland hadden kunnen voorkomen. Want dat is niet mogelijk, zolang het beleid niet verandert.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content