‘Jean-Marie Dedecker, ook ik heb het stilaan gehad met die groene progressieve haarkloverij’

Sara De Mulder, antropologe en kernlid van denktank Liberales, klimt in de pen naar aanleiding van het opiniestuk van Jean-Marie Dedecker: ‘U speelde in de bossen en verwijt de huidige generatie kinderen dat niet te doen? Komt u mij even tonen waar er nog bos is waar mijn kinderen in kunnen spelen?’

Beste Jean-Marie, u heeft het stilaan gehad met die groene progressieve haarkloverij?

Ik ook, omdat er na vijf spijbelacties en twee klimaatmarsen namelijk niks is veranderd. We tekenden niet akkoord voor verstrengde milieumaatregelen en het enige lichtpuntje is de vervanging van één incompetente milieuminister. Al planten we voor die 15.000 euro per maand beter bomen. Dat geeft ons een betere garantie op een daling van het CO2-gehalte in onze atmosfeer dan een vervangende minister die voor nog meer non-beleid komt zorgen.

Jean-Marie Dedecker, ook ik heb het stilaan gehad met die groene progressieve haarkloverij.

Ik wil het niet hebben over de wetenschappelijk correcte, gefundeerde uitspraken van het, door u tot klimaatmessias gepromoveerde, meisje van zeventien jaar oud – een doorsnee puber die nu bakken kritiek krijgt omdat ze toevallig het gezicht werd van een beweging die enkel zichtbaar maakt wat wij allemaal denken.

Ook wie de groene droom zal bekostigen, is bijzaak. Als het van de door u vervloekte groene progressieveling afhangt worden dat alvast niet dezelfde mensen die nu opdraaien voor de natte droom van de doorsnee bankier en diens geredde bank – waarvoor overigens wél geld werd bijgedrukt.

Evenmin moeten het dezelfde mensen zijn die opdraaien voor de kosten van de klimaatverandering, indien we de groene droom niet waarmaken. We zien vandaag klimaatveranderingen plaatsvinden die jaar na jaar meer schade toebrengen aan onze landbouw en onze omgeving. Maar wie betaalt er volgens u de gevolgen van die enorme droogte vorige zomer en de daaruit voortvloeiende mislukte oogsten? Elk als ramp erkend natuurfenomeen wordt vooralsnog vergoed met belastinggeld, met mijn zuurverdiende centen dus.

Neen, waar ik het echt over wil hebben, is uw jeugd. U speelde in de bossen en verwijt de huidige generatie kinderen dat niet te doen? Komt u mij even tonen waar er nog bos is waar mijn kinderen in kunnen spelen? Net zomin als in uw tijd speeltuinen werden voorbehouden voor zeldzame hagedissen, is dat nu het geval. Alleen hou ik telkens mijn hart vast wanneer ik zie hoe de weg naar de zeldzame speeltuin iedere dag opnieuw gedomineerd wordt door krankzinnige chauffeurs in gemotoriseerde moordmachines. Ik zie bestuurders die denken dat de planeet hen toebehoort en die lak hebben aan verkeersregels, suggestiestroken of zebrapaden, waarop mijn kinderen – die helaas niet over een satellietouder beschikken – dagelijks hun leven riskeren.

Ook mijn moeder zwom in de Leibeek. Ze ving er dikkopjes in water dat, tegen de tijd dat ik goed en wel kon lopen, zwart was geworden maar af en toe ook geel, blauw of groen, dankzij illegale lozingen van de verffabriek iets verderop. Het was een spelletje om te raden welke kleur het water ditmaal zou hebben, als we te voet naar huis stapten en de beek passeerden. Vergeef me dat we niet het risico namen daarin te gaan pootjebaden. Wij zijn inderdaad een bende mietjes. Het water heeft intussen haar normale kleur terug. Het slib dat de bedding nog steeds bedekt, zal echter nog ettelijke eeuwen nodig hebben om helemaal gezuiverd te worden.

Mijn kinderen genieten aldus net zomin van het ‘gezuiverde’ water als ik, maar wel van elke zonnestraal. Al worden zij en hun vriendjes constant weggejaagd omdat ze te veel lawaai maken in de tot in het absurde volgebouwde straten van ons dorp waar ze wanhopig proberen een plekje te vinden om veilig te knikkeren of te fietsen. Het stijgende aantal volwassenen dat geen kindergelach verdraagt houdt gelijke tred met het verdwijnen van de vrije natuur. Deze mensen vonden wel tijd om in hun zieke megalomanie gigantische villa’s te bouwen inclusief twee hectare nutteloos grasveld waar ze nooit tijd in doorbrengen tenzij om het gras af te rijden op een stinkende, supermoderne grasmachine inclusief stoel met zitvering. Wanneer deze lui een gezegende leeftijd bereiken, palmen ze vervolgens met dure serviceflats de weinig resterende open ruime in onze dorpskernen in. Ondertussen verdwijnen de velden om in te spelen en diezelfde bossen waar u als kind wel nog in kon vertoeven.

Kinderen wonen tegenwoordig in dorpen en steden waar zelfs de middenbermen en ronde punten volgegoten worden met beton. Dat is namelijk goedkoper en makkelijker te onderhouden dan struikjes en bloemperken. In uw tijd voedden ouders hun kinderen op, in plaats van dat over te laten aan leerkrachten en was het inderdaad niet nodig dat je als kind op straat kwam om te eisen dat volwassenen eindelijk eens deden waar ze niet alleen verantwoordelijk voor zijn maar nog dik voor betaald worden ook.

Ook mijn kinderen fietsen naar school, via het voetpad. Fietspaden zijn tegenwoordig namelijk slechts rood geschilderde stroken op de weg waar velen, ondanks de snelheidslimieten, vlijtig tegen zeventig kilometer per uur passeren. En als u vroeger geen geel hesje aan moest met fluorescerende bandjes en een heel arsenaal aan LED-verlichting, was dat omdat in uw tijd het aantal auto’s lager lag.

Ik zou graag nog eens melk uit een glazen fles drinken, maar die vind je niet meer, net zomin als een plek waar aan de lijn gedroogde was minder stinkt dan voor die in de wasmachine ging.

De huidige generatie uitsloofmoeders doet niet enkel nog steeds alle werk dat ze vroeger deden maar mag er nu nog een fulltime job bijdraaien, omdat jullie generatie klimaatbashers pertinent weigert de kop neer te leggen op dezelfde leeftijd als jullie grootouders deden. Hierdoor onstaan er – zoals u als doorgewinterd, donkerblauwe, Vlaamse liberaal wel weet – tekorten op de huizenmarkt en swingen de prijzen de pan uit.

Wat u niet begrijpt is dat de klimaatwetenschappers die vandaag aan de alarmbel trekken en de door u gevraagde oplossingen aanreiken, allemaal al naar school zijn geweest en allemaal al een diploma hebben behaald.

U bepleit glazen flessen maar maakt medestanders, die tegen het overtollig plasticgebruik protesteren, belachelijk. En zo gaat u maar door met uw tegenstrijdig gebazel, met als kers op de taart uw samenwerking met N-VA. Als notoir anti-migratieprediker zou u net alles in het werk moeten stellen om de klimaatverandering tot een minimum te beperken. Het meest gevreesde resultaat van dit hele rampenscenario is immers niet dat wij onze luxe verliezen, maar vooral dat het grootste deel van de wereld onbewoonbaar wordt en al die migranten en gelukzoekers de poorten van Europa onder de voet zullen lopen.

Wees gerust dat aanspoelende lijken niet enkel het zicht van uw kuststad beduidend meer zullen bevuilen dan een paar groene windmolens, maar dat de geurhinder die daarbij komt kijken al uw fantasie zal overstijgen.

De menselijke domheid is niet enkel oneindig, ze is bovendien volkomen inconsistent en dingen op flessen trekken kan, zoals u hier leest, iedereen.

Wat u echter niet begrijpt is dat de klimaatwetenschappers die vandaag aan de alarmbel trekken en de door u gevraagde oplossingen reeds aanreiken, allemaal al naar school zijn geweest en allemaal al een diploma hebben behaald. Het uitvoeren van die oplossingen is echter niet de taak van ingenieurs maar van de politiek.