Vrije Tribune

‘Terwijl politici over horden springen en een sprint lopen, loopt onze Koning een marathon’

Vrije Tribune Hier geven we een forum aan organisaties, columnisten en gastbloggers

Veva Daniels is 31 jaar, fiere Belg en overtuigd royalist. Ze kijkt uit naar de kerstboodschap van de Koning. ‘De monarchie in België heeft ook in de eenentwintigste eeuw een duidelijke meerwaarde.’

24 december, kerstavond, een dag om met familie en vrienden te spenderen en even stil te staan bij het voorbije jaar. Een dag die bestaat uit champagne, ovenhapjes en veel te veel kroketten. Maar, ook de dag waarop de kerstboodschap van de Koning wordt uitgezonden. Een boodschap waar ik elk jaar naar uitkijk.

Terwijl politici over horden springen en een sprint lopen, loopt onze Koning een marathon.

Niet veel mensen weten het, maar ik ben één van de de weinig overblijvende overtuigde royalisten van ons land en zeker van mijn generatie. Deels is dat omwille van het ideaalbeeld. Ook ik wou als jong meisje altijd een prinses zijn. Los van mijn onschuldige dagdromen als jong meisje, geloof ik ook oprecht dat onze monarchie, zoals ze nu bestaat en wordt ingevuld, het beste is wat ons land kan overkomen.

Nog geen week geleden is onze Vorst uit zijn luie zetel gehaald en moest hij zijn kostuum terug aantrekken omdat premier Michel zijn ontslag kwam aanbieden. Zo kreeg de Koning het lot van de regering in zijn handen. Voor de eerste keer sinds zijn kroning in 2013 werd de Koning geconfronteerd met de verlammende en voor buitenstaanders of leken vaak onbegrijpelijke politieke chaos in ons land. Op twee dagen tijd bracht hij helderheid en de geruststelling dat de basistaken van de overheid tot de verkiezingen in mei 2019 zullen worden vervuld, en dat ondertussen het gewone politieke spel verder zijn normale democratische beloop zal kennen.

De politieke rol van de Koning is zeer duidelijk en beperkt: enkel via suggesties, advies, waarschuwingen en aanmoedigingen kan hij invloed uitoefenen op de politieke hoofdrolspelers. Hij symboliseert rust en stabiliteit wanneer het partijpolitieke kader woelig en onzeker is.

Het koningshuis staat vaak ter discussie. Sommigen vinden de monarchie achterhaald of vinden zelfs dat België een republiek zou moeten worden, met een verkozen president als staatshoofd. Zij dwalen.

Ik ben erg blij dat we in een land leven waar je ongeacht je afkomst of achtergrond op basis van talent en kunde succesvol kan zijn, en waar we onze politici verkiezen. Dankzij dat systeem hebben we een democratie, en een relatieve mate van kansengelijkheid, wellicht zelfs nog niet genoeg.

Dat systeem is niet zonder nadelen of gevaren. Het is nogal hard voor wie niet speciaal kundig of getalenteerd is, en zo zijn er ook nogal wat mensen, en ik vind hen even waardevol. Daarnaast eist dat systeem dat iedereen zich elke dag opnieuw bewijst, en kan het ertoe leiden dat mensen meer met hun carrière bezig zijn dan met hun job. Karikaturaal gesteld: voor een politicus of partij zijn er meer incentives om aan de volgende verkiezing te denken dan aan het bestuur van het land. Voor een werknemer zijn er meer incentives om aan een volgende promotie te denken dan aan zijn professionele taak. Idealiter beloont de kiezer deugdelijk bestuur door bekwame politici, maar zo werkt het dus niet altijd. En bekwame werknemers die zich onvoldoende profileren, zijn op de arbeidsmarkt ook vaak de klos. Het is belangrijker om bekwaam te lijken dan om het ook te zijn. Wie dus ook de klos zijn: de grote aantallen mensen die helemaal niet de beste of meest getalenteerden zijn en die aan de zijlijn mogen staan, en zich waardeloos voelen. Soms dragen ze gele hesjes.

Ons Koningshuis is op geen enkele manier een ernstige bedreiging voor de democratie of voor de opwaartse sociale mobiliteit, en het incarneert waarden die we anders uit het oog zouden verliezen.

Het individueel talent van de Koning of zelfs zijn individuele politieke voorkeur zijn van geen enkel belang. Hij moet geen carrière maken, niet verkozen of herkozen worden, en hij moet de markt niet op met zijn product. Hij mag dat alles zelfs niet. Hij heeft zijn afkomst evenmin gekozen als de rest van ons, en zijn job dus ook niet, en zijn leven zal ook niet elke dag een pretje zijn. Misschien was hij liever straaljagerpiloot of bankier geworden, of schoenmaker of ambtenaar.

Het individueel talent van de Koning of zelfs zijn individuele politieke voorkeur zijn van geen enkel belang.

Onze Koning moet zich niet bezighouden met zijn eigen persoonlijke toekomst. Die is voor hem uitgestippeld. Hij moet zich geen zorgen maken over een volgende ambtstermijn, hij moet enkel en alleen het staatshoofd zijn. Hij is het levende symbool van plichtsbesef, van vaderlandsliefde, en dus van liefde voor de gemeenschap waarin we allemaal noodgedwongen samenleven. Het is goed dat iemand buiten het kortetermijndenken en de perceptieoorlogen staat. Terwijl de partijpolitici over horden springen en een sprint lopen, loopt onze Koning een marathon.

Voor mij is het helder: de monarchie in België heeft ook in de eenentwintigste eeuw een duidelijke meerwaarde. Niet alleen omwille van het romantische karakter, en zelfs niet alleen omdat de Koning een verbindende en stabiele factor is, maar ook omdat hij ons herinnert aan een ander perspectief.

Leve de Koning. Vive le Roi. Lang lebe der König.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content