Implant files
In ‘De implant files’ (Knack nr. 48) besteedt u terecht aandacht aan de ernstige problematiek van falende implantaten in rugchirurgie. Als neuroloog zien wij veel patiënten met nek- en rugklachten en hun bijbehorende neurologische verschijnselen. De indicatie om in een rug een implantaat of fixatie uit te voeren schat men rond de 5 procent, en toch zien we de laatste 10 à 15 jaar zelden nog iemand wakker worden zonder implantaat of fixaties. Ook internationale orthopedische congressen belichten dit probleem, en ook daar stellen experts vaak de vraag wat de indicaties zijn om implantaten en (zeer uitgebreide) fixaties te plaatsen. Ook de Vlaamse chirurgen zijn zeer snel overgegaan tot het plaatsen van implantaten. Er is dus een probleem met de indicatiestelling vanaf de eerste ingreep. Door de complexiteit van rug- en nekpathologie is het argument van (chronische) pijn alleen geen goede indicator om tot majeure chirurgie over te gaan.
Bij complicaties worden de implantaten of het fixatiemateriaal meestal zonder probleem verwijderd, wat de vraag omtrent de eerste indicatiestelling bevestigt.
Dr. Werner Verslegers, diensthoofd neurologie, ZNA Palfijn Merksem
Gele hesjes
De Franse filosoof Bernard-Henri Lévy ziet met de gele hesjes een nieuwe Franse Revolutie opduiken. ‘Een overhaaste parallel’ volgens uw hoofdredacteur in Na de goede woede (Knack nr. 48). Inderdaad, ook al gewaagt men op de Franse televisie van ‘oorlogsbeelden’ en heeft men in het departement van de Gard al een executio in effigie van president Emmanuel Macron door verbranding uitgevoerd. Opmerkelijk aan de acties van de gele hesjes is dat zij niet gesteund of georganiseerd worden door een politieke partij of een vakbond. Men kan spreken van een revolte, een prise de parole van hen die als onmondig werden beschouwd. Een revolte die veel weg heeft van een viscerale reactie tegen de gebroken beloftes, de mooie praatjes en het gefleem van de notabelen. Men heeft er de buik van vol. Men wil al de geïncasseerde onzin uitbraken. ‘Du jamais vu’, stamelen de bestuurders, die mogen vrezen dat dit nog maar het begin is.
Roger Vyverman, Ninove
Migratiepact
In plaats van het lot van België te verbinden aan een niet-bindend stukje soft law zouden we ons beter zorgen maken over onze binnenlandse politiek (‘Staatszaken’, Knack nr. 49). Door steeds extremer taalgebruik te hanteren dat nooit kan worden omgezet in beleid maakt de N-VA besturen ondergeschikt aan kiezers winnen.
Vanuit het perspectief van de N-VA was de regering laten vallen over het Migratiepact een electorale meesterzet. Zo kon ze zich weer afzetten tegen de regering als outsider die voor werkelijke verandering zal zorgen, en tegelijk kon ze de aandacht afleiden van haar positie als regeringspartij die wel degelijk de verantwoordelijkheid draagt voor het gevoerde beleid. Het protest tegen haar socio-economische en ecologische koers van de laatste dagen was meteen vergeten, zonder enig inhoudelijk debat.
Door een steeds extremere identitaire kaart te trekken, rijdt de N-VA zich vast. Er zijn geen grenzen aan wat je als partij kunt beloven, maar wel aan wat je kunt verwezenlijken. Het is een feit dat we enorm afhankelijk zijn van de EU en de VN, en er moet inderdaad nagedacht worden over hoe we dat lidmaatschap kunnen verenigen met onze democratische waarden. Maar dat lidmaatschap verbiedt ons om een beleid te voeren dat zo ver gaat als de taal die de N-VA hanteert. Als we een constructief langetermijnbeleid willen, dan mogen we als burgers en politici niet vervallen in zulke kortzichtige praktijken. Onze democratie is meer waard dan electorale spelletjes.
Louise Willocx
N-VA
Als de N-VA na de onthutsend campagnebeelden over het VN-Migratiepact nog snel enig democratisch krediet wil terugwinnen bij een deel van haar leden en humanistisch rechtgeaarde kiezers moet ze dringend werk maken van een grote schoonmaak in haar communicatiecel. Die laatste werd door vriend en vijand jarenlang geprezen om zijn uiterst doeltreffende aanpak, maar krijgt nu zowel ter linker- als ter rechterzijde terecht vernietigende kritiek. Het gaat zelfs zover dat Filip Dewinter (Vlaams Belang) zichzelf niet zonder sarcasme feliciteert als de ware vader en bedenker van deze racistisch getinte slogans en foto’s.
We weten dat Bart De Wever een extreme beschermheer van zijn eigen troepen is, zeker als ze ergens duidelijk in de fout gaan of zwakke plekken vertonen. Maar nu zou hij er toch goed aan doen om zijn propagandaleider Joachim Pohlmann opzij te schuiven.
Willie Verhegghe, Pollare
NMBS
Ik ben een fervent treinreiziger, en daarom heb ik met veel belangstelling het artikel ‘Het rapport van de NMBS’ (Knack nr. 48) gelezen. Er worden interessante standpunten in ontwikkeld, maar de paar korte zinnetjes die aan het stationsproject Gent-Sint-Pieters worden gewijd, zijn bij mij in het verkeerde keelgat geschoten. Gent-Sint-Pieters is een van de grootste reizigersstation van Vlaanderen. Dagelijks worden er zo’n 60.000 reizigers door een smalle en vochtige gang gewrongen om op versleten en oncomfortabele perrons op hun trein te wachten. Men kan alleen maar dromen van hoe het er in de toekomst had kunnen uitzien. Want het ambitieuze en mooie project, dat nu al bijna 25 jaar aansleept, is voor Gent blijkbaar te duur. Antwerpen kreeg zijn stationskathedraal. Honderden miljoenen euro’s werden in de bodemloze Luikse put gestort, met als resultaat een megalomaan station waar ruim vier keer minder reizigers dan in Gent passeren – en men was al aan eenzelfde peperdure zotternij in Bergen begonnen. In plaats van díé zaak het spoorwegschandaal van de 21e eeuw te noemen, krijgt ceo Sophie Dutordoir nog een goedkeurend schouderklopje omdat ze Gent-Sint-Pieters weer degradeert tot een opgepoetste barak.
Walter Vanderswaelmen
Migratie
Wie de cijfers van Statbel erbij neemt, hoeft niet verwonderd te zijn over de demografische evolutie die wordt beschreven in het artikel ‘Hoe de Denderstreek met de zwarte instroom omgaat’ (Knack nr. 47). In de voorbije tien jaar is de Belgische bevolking aangegroeid met circa 700.000 inwoners. Daarvan is ongeveer 80 procent afkomstig van een positief migratiesaldo en 20 procent van een positief natuurlijk saldo. Al enkele jaren verliest het Brussels Hoofdstedelijk Gewest door interne migratie bewoners aan de twee andere gewesten, maar hoofdzakelijk aan Vlaanderen. De redenen van interne migratie zijn vooral economisch, en geven volgens mij aan dat we almaar meer naar een samenleving van ‘haves’ en ‘have-nots’ evolueren. Dan krijg je bijvoorbeeld een concentratie van rijken in gebieden zoals Knokke, de oostelijke rand rond Antwerpen en de zuidelijke rand rond Brussel. En in het andere uiterste regio’s zoals de Denderstreek, Zelzate en Molenbeek. Het laatste wat we nodig hebben, zijn concentratiescholen waar enerzijds ‘de elite’ en anderzijds ‘de paupers’ zich opsluiten in hun eigen groep, en zo de kloof bevestigen en nog uitdiepen. Niemand kan het belang van onderwijs ontkennen als voorwaarde om een gezonde samenleving te ontwikkelen. Daarom is gemengd onderwijs in sociologische zin de enige toekomst – al zijn de uitdagingen die ermee gepaard gaan uiteraard niet gering.
Davy Geysens, Gent
Regeringsbeleid
Ik hoop dat het artikel ‘Het jaar 2068’ (Knack nr. 47) een wake-upcall kan zijn voor onze vroede politici. Het zal inderdaad moed vragen van de huidige generatie politici om ons de nodige offers te laten brengen om de welvaart en vrijheid in stand te houden. De kans dat ze daarvoor door de kiezer zullen worden afgestraft bij de volgende verkiezingen is reëel. Maar misschien kan het motiverend zijn om toch door te zetten, zodat onze kinderen en kleinkinderen er in 2068 de vruchten van kunnen plukken.
Jozef Depoorter, Leopoldsburg
